Europa nigdy nie wydała świetniejszego ani bardziej zawiłego dzieła, jeśli chodzi o kwestie subtelności moralnych

Używaj ludzkich środków, jakby boskie nie istniały, a boskich tak, jakby nie było ludzkich

Baltasar Gracián

Istnieją takie książki, które wstrząsnęły światem. Książki-manifesty, książki-oskarżenia, książki-testamenty. Istnieją także takie, które w sposób subtelny i zadziwiający potrafią zmieniać rzeczywistość. Wiedza z nich płynąca, niczym światło przez szparę w drzwiach wsącza się w naszą codzienność, by rozjaśnić wszystko.

W ciągu wieków rodzaj ludzki wydał trzy wielkie, ponadczasowe, pełne mądrości księgi: Księcia Machiavellego, Sztukę wojny Sun Tzu i Sztukę doczesnej mądrości Baltasara Graciana. Ta ostatnia przez lata była niedostępna dla Czytelników. Jeśli uważnie się wsłuchasz, bez wątpienia przemówią do Ciebie płynące z XVII wieku refleksje Graciana, dotyczące uczciwości i pozorów, miłości własnej i przyjaźni, wiedzy i ignorancji.

Na nowo przetłumaczone rady Graciana są tak samo cenne i celne dzisiaj, jak były w ówczesnej Hiszpanii -- społeczeństwie podobnym do naszego w swojej wspaniałości i sąsiadującej z nią nędzy. W tych trzystu wskazówkach wyraźny pragmatyzm wciąż ustępuje miejsca duchowości, hartowanej rozwagą i przezornością. Każda z kunsztownie ułożonych sentencji oferuje cenny wgląd w sztukę życia i praktykę osiągania celów. Książka iskrzy się wiedzą makiaweliczną, uzupełnioną o moralne skrupuły i humanizm. Wyłącznie kwestią czasu jest wykorzystanie jej we wprowadzaniu nowych metod zarządzania, zdobywania przewagi konkurencyjnej i kierowania zespołami. Jednak nim to nastąpi, Gracián może jeszcze przez chwilę pozostać naszym małym sekretem.

Według wielu niezależnych przepowiedni koniec świata nastąpić ma dokładnie 21 grudnia 2012 roku. Publikacja przedstawia cały szereg proroctw powiązanych z datą przesilenia zimowego 2012 roku, bardziej znaną medialnie jako koniec świata, bezpośrednio związany z zakończeniem kalendarza Majów. Przepowiednie dotyczące tego dnia odnajdujemy w różnych kulturach, czasach i miejscach całkowicie niezależnych od siebie, a posiadających bardzo dużo wspólnych elementów. W książce zebrano 26 różnych proroctw. Kalendarz Majów, przepowiednie: egipskie, "śpiącego proroka", Nostradamusa, Matki Shipton, Merlina, świętego Jana, trzecią tajemnicę fatimską, kod biblii, I Hing, program Web Projekt to tylko kilka z nich. Oczywiście nie zapomniałem o proroctwach dla Polski na ten czas, których jest sześć. Autor Ze wstępu: Dzień 21 grudnia 2012 roku to dla wielu ludzi, niezwykła data. Przepowiednie i proroctwa na ten dzień nie są optymistyczne. Koniec świata, zagłada, apokalipsa, tak przewiduje wielu jasnowidzów i proroków. Czas tych wydarzeń ma nadejść już niebawem. Niektóre przepowiednie są wręcz katastroficzne. Kataklizmy i różne anomalia pogodowe występują już teraz na naszych oczach i wcale nie wynikają z losowej kolejności zdarzeń. Wszystko jest już jakby od dawna zaplanowane, poukładane. Niedawno odczytany Kod Biblii, również prorokuje taki sam scenariusz. Ponieważ ludzkość nie przestrzega prawa Bożego, dzień sądu ostatecznego musi nadejść niebawem, powiada Stary Testament. Wykres "fali czasu" McKenna dla "księgi przemian" podobnie wskazuje na tę niezwykłą datę. Już od ponad wieku znamy kalendarz Majów, który kończy się w dniu przesilenia zimowego 2012 roku. Zostaje zatoczony pełen cykl tego nieprawdopodobnie dokładnego i obejmującego niesamowicie długi czas 13 baktunów kalendarza. Podobnie słynna egipska płaskorzeźba wykuta w kamieniu: "zodiak z dendery", licząca co najmniej 6000 lat mówi o prastarym przesłaniu. Została tam zapisana wiadomość przy pomocy tzw. magicznych liczb, które przedstawiają położenie trzech wielkich egipskich piramid na płaskowyżu w Gizie i piramid stworzonych przez Majów na Jukatanie w Meksyku. Społeczeństwa Egipcjan i Majów, pochodzące od wspólnych przodków, chciały przekazać potomnym swoją wiedzę o roku 2012. Cały szereg astronomicznych informacji odnajdujemy w staroegipskiej Księdze zmarłych. Zadziwiająco wielką wiedzę astronomiczną posiadali i Majowie i egipscy kapłani.W dniu zakończenia kalendarza Majów nastąpi niezwykle rzadko występujące zjawisko astronomiczne, kiedy to Słońce, Ziemia, Wenus oraz wiele innych gwiazd i planet ustawią się w jednej linii w stosunku do środka naszej galaktyki. Wielki cykl galaktyczny przypadający co 25920 lat zakończy stary i rozpocznie nowy okres w dziejach. Majowie, Egipcjanie, Chińczycy, Indianie Hopi, chrześcijanie i wiele innych kultur analogicznie przepowiadają dokładnie datę wystąpienia tych niesamowitych wydarzeń na Ziemi. Co utracimy, a co możemy zyskać? Obraz dzisiejszej Ziemi jest dość pesymistyczny. Wojny, głód, nie przestrzeganie praw człowieka, dominacja pieniądza, wszechobecne manipulacje nawet w skali globalnej, bezmyślne niszczenie środowiska naturalnego, rabunkowe wydobywanie minerałów i złóż. Tak wygląda Ziemia dziś. Co możemy zyskać? Na to pytanie nikt chyba nie potrafi wiarygodnie odpowiedzieć. Czy koniec świata nastąpi w 2012 roku? Pojawią się wydarzenia, które odmienią bieg historii? Zagadnienie jest otwarte. Z drugiej jednak strony biorąc, ilu już było proroków wieszczących koniec świata, do którego nie doszło. Myślę, że najlepszą "złotą myślą" będą słowa wielkiego polskiego jasnowidza Leszka Szumana: "W przepowiednie nie trzeba wierzyć, ale znać powinien je każdy". Przepowiednie i wróżby przedstawione w niniejszej publikacji nie są mojego autorstwa. Zebrałem tutaj i przedstawiłem istotne fragmenty proroctw, moim zdaniem najważniejszych i najciekawszych. Wierzę, że spośród bardzo wielu czasem nieprawdopodobnych przepowiedni, które można odnaleźć w Internecie, czasopismach czy książkach przedstawiam te najwartościowsze. Po przeczytaniu tej lektury niektórzy mogą odnieść wrażenie, że nadchodzi koniec świata. Zasadniczo będą mieli rację, ale będzie to koniec świata iluzji i początek świata prawdy. Analizując przepowiednie roku 2012, szczególnie dla Polski, muszę stwierdzić, że wszystkie są zadziwiająco podobne do siebie, rzekłbym prawie bliźniacze, pomimo, że są autorstwa różnych osób z różnorodnych okresów czasu. Znany i szanowany ojciec Czesław Klimuszko w swoich przepowiedniach stwierdził jednoznacznie, że: "coś takiego jak koniec świata nie nastąpi, a od Polski rozpocznie się odrodzenie świata". Wspominał, że: "Polacy zmienią oblicze przyszłego świata, a sława Polski będą promieniować na cały świat". Geniusz przepowiedni polega na nawiązaniu łączności z wiedzą znajdującą się już w naszym umyśle, w podświadomości, wiedzą o przeszłości i o ewentualnie niewykluczonych zdarzeniach z naszej przyszłości. Wielu ludziom marzy się wiedza o dniu jutrzejszym, co wydarzy się za miesiąc, jaka jest data końca świata? Stawiają kabały, czytują horoskopy, wróżby, przepowiednie... Ta publikacja jest przeznaczona właśnie dla nich, właśnie dla Ciebie! Jerzy Banachowicz PRZEDMOWA  7ROZDZIAŁ 1 10Atlantyda prakolebka naszej cywilizacji .10Pierścień i krzyż Atlantów 11Zadziwiające proporcje kręgów Atlantydy 14Hieroglify, płaskorzeźby, rysunki, ? 16Kierunki emigracji Atlantów 17ROZDZIAŁ 2 19Kalendarz Majów 19Kodeks Drezdeński 21Cykle czasowe Majów 24Kalendarz rytualny 26Kalendarz słoneczny haab 28Długa rachuba 30Cykle Katunów 32Cykle Wenus 35ROZDZIAŁ 3 36Zamiana biegunów Ziemi 36Proroctwo Oriona 40Wielki Labirynt 43Projekt Cheopsa 45Zamiana biegunów końcem czy nowym początkiem 48ROZDZIAŁ 4 50Wielka Piramida 50Piramidy mówią 55Tajemnice piramid 58Nikola Tesla 61Proroctwo Wielkiej Piramidy 63ROZDZIAŁ 5 66Przyczyny i skutki 66Planeta X 69Trzecia tajemnica fatimska 71ROZDZIAŁ 6 74I Ching 74Merlin 78Matka Shipton 80Przepowiednie Edgara Cayce 83Web-Bot Project 86ROZDZIAŁ 7 88Indianie Hopi 88Legenda Indian Hopi 90Robaki na czarnych wstążkach 92Zabójcze znaki 93Znaki Trzeciego Wielkiego Wstrząsu 94Przepowiednia Hopi 95ROZDZIAŁ 8 97Nostradamus 97Zmiany klimatyczne  100Wolnomularze 102Zaginiona Księga Nostradamusa  106Przepowiednia św. Malachiasza  110ROZDZIAŁ 9  114Sybille 114Proroctwa królowej Saby Michaldy  116Biblijna apokalipsa  119Kod Biblii  121ROZDZIAŁ 10  126Przepowiednie dla Polski na rok 2012 . 126Ojciec Czesław Klimuszko  127Leszek Szuman 129Stefan Ossowiecki  130Andrzej Gwiazda  131Madame Sylwia  132Islrmayer  133PODSUMOWANIE  134BIBLIOGRAFIA  137    

Artur Schopenhauer obecnie już przebrzmiały filozof, podejmuje wciąż aktualne pytania. Inna sprawa do jakich wniosków dochodzi, trzeba jednak przyznać, że oryginalność jego myśli sprawia, że nie można przejść obojętnie obok pism tego myśliciela. Schopenhauer nie waha się podejmować spraw trudnych i kontrowersyjnych; w jego filozofii nie znajdziemy tematów tabu. Filozof kwestionuje tak oczywiste poglądy jak pewność postępu, dobra, istnienia harmonii we wszechświecie, czystość sumienia czy sens życia. Niezwykle interesujące są podejmowane przez Schopenhauera kwestie religijne, jego stosunek do chrześcijaństwa i filozofii indyjskiej, notabene przeniknięte ateistycznym światopoglądem. Najistotniejsze wydaje się podejście Schopenhauera do szeroko rozumianej etyki, gdzie badacz ustosunkowuje się do życia, do świata oraz do drugiego człowieka. Bez wątpienia jakaś część jego pesymizmu jest wynikiem trudnego, można wręcz powiedzieć neurotycznego charakteru, jednak trzeba pamiętać, że Schopenhauer jest dobrym obserwatorem otaczającego go świata. Interesujący jest wniosek Schopenhauera, w którym przekonuje, że lepiej byłoby  jakby świat w ogóle nie istniał. W trakcie lektury dowiemy się więcej o samej intencji filozofa. Przekonamy się, że słowa te skierowane są do wszystkiego na poziomie świata empirycznego i bez niego nie bylibyśmy w stanie nawet ich wypowiedzieć. Człowiek i wszelkie żywe stworzenia skazani są na konieczność zaspakajania własnych potrzeb, narażeni tym samym na stałe cierpienie jakie niesie życie. Nie tylko dlatego myśl Schopenhauera zasługuje na uwagę po dziś dzień. Schopenhauer jako pierwszy zwraca uwagę na czynnik sfery popędowej i na długo przed samym Freudem dokonuje zwrotu w zachodniej myśli zorientowanej wokół świadomości. Wskazuje także, że poznanie człowieka jako element cielesności jest na usługach woli, czyli jest przyrównane do czegoś na kształt instynktu samozachowawczego, a w tym najogólniejszym sensie - jak  zaznacza - człowiek dysponuje jedynie quasi-poznaniem. Streszczenie: Pierwszy rozdział Uwarunkowania badawcze budowany jest wokół ontologiczno-epistemologicznej konstrukcji filozofii, gdzie przedstawię pojęcie woli uprzedmiotowionej i scharakteryzuję na czym polega idealizm transcendentalny. W rozdziale drugim Wola versus przedstawienie wskażę na metafizykę woli i zasady jej uprzedmiotowienia. Jednocześnie zwrócę uwagę na problematykę związaną z Schopenhauerowską koncepcją geniusza, świadomością,  poznaniem i  intuicją oraz z samym społeczeństwem. W trzecim rozdziale Metafizyczna podstawa etyki, podsumowującym pracę filozofa, skoncentruję się wokół tematyki etycznej, charakteryzując między innymi problem wolności i odpowiedzialności, z uwzględnieniem czynników kształtujących charakter człowieka. W tym miejscu przedstawię na czym tak naprawdę polega pesymizm filozofa, przybliżając czytelnikowi problematykę zła, cierpienia oraz współczucia. Jednocześnie zwrócę uwagę na mistykę wschodnią i stosunek A. Schopenhauera do szeroko rozumianej religii.   SPIS TREŚCI Wstęp  5Rozdział IUwarunkowania badawcze  9Biografia intelektualna Artura Schopenhauera 9Stanowisko idealistyczne  14Teoria poznania  22Rozdział IIWola versus przedstawienie  34Wola uprzedmiotowiona  34Postawa estetyczna 42Porządek społeczny  49Rozdział IIIMetafizyczna podstaw etyki  61Problem wolności  61Zasada współczucia  74Negacja woli życia  78Zakończenie 87Bibliografia 94  

Choć problem negacji jest obecny w myśli filozoficznej od początku jej istnienia, nie jest tak szeroko omawiany jak koncepcje prawdy czy kwestie związane z etyką czy teorią poznania. W literaturze filozoficznej nie wiele jest prac poświęconych filozoficznym koncepcjom negacji.  Praca Tomasz Pawlika jest próbą całościowego ujęcia problematyki negacji, od czasów antycznych. Autor używając licznych przykładów w przystępny sposób odkrywa przed czytelnikiem różne rozumienia negacji przez wybitnych filozofów. Rozdział pierwszy podejmuje kwestię związane z rozumieniem terminów sąd oraz negacji, które pełnią istotną rolę w rozważaniach nad problematyką negacji.W rozdziałach drugim oraz trzecim autor opisuje dwa typy negacji, negację autonomiczną oraz nie autonomiczną, opierając się na analizie wybranych tekstów filozofów, w których rozważaniach pojawiają się kwestie związane z negacją.Czwarty rozdział został poświęcony niemieckiemu filozofowi Gottlobowi Frege i jego rozumieniu negacji. Autor poprzez wcześniejszy wywód próbuje odpowiedzieć na pytanie, postawione na wstępie pracy, czy zaproponowane przez Fregego rozumienie negacji można ulokować w jednym z dwóch jej typów, omawianych we wcześniejszych rozdziałach.  

Moja praca poświęcona jest japońskiej filozofii codzienności Iki. Na początku zajmuję się definicją  Iki, w drugiej części mojej pracy podaję przykłady tego, jak Iki przejawia się w codziennym życiu Japończyków, na samym końcu skupiam się na inspirującym wpływie, jaki Iki wywarło na kulturę Zachodu. Czym tak naprawdę jest Iki? Bardzo trudno znaleźć odpowiednik słowa Iki w języku obcym. To dążenie do wyjątkowości, jak również pragnienie poznania, zdobywania doświadczenia, które nie prowadzi do znudzenia życiem, ale wręcz przeciwnie - do ciągłej nim fascynacji. To także dążenie do zachowania równowagi i unikania przesady. Jakby tego było mało Iki jest definiowane także często jako piękno, elegancja lub kokieteria. Żadne z tych określeń nie oddaje w pełni znaczenia Iki, a jedynie pewne jego istotne aspekty. Tym, co w pełni oddaje znaczenie Iki jest życie, jak również ściśle powiązany z życiem proces oddychania oraz duma, która nadaje naszemu życiu duchową wartość. Filozofia Iki narodziła się w XVIII wieku w dzielnicy uciech w ówczesnej stolicy Japonii wśród mieszkańców klasy średniej i niskiej. Nie była to koncepcja, która cieszyła się uznaniem klasy wyższej. Pomimo tego szybko zdobyła ogromną popularność. W błyskawicznym tempie tematyka związana z Iki przeniknęła do literatury i stała się inspirującym tematem przedstawień teatralnych. Iki jest niezwykłym konceptem w filozofii, bo w piękny sposób łączy w sobie cechy filozofii, estetyki, sztuki i codziennego życia. Właśnie dlatego Iki jest wciąż żywym elementem japońskiej kultury. Jak staram się pokazać w mojej pracy, Iki nadal stanowi inspirujące źródło nie tylko w codziennym życiu Japończyków, ale  może także wzbogacić codzienność każdego, kto będzie chciał choć na chwilę zatrzymać się w biegu i spojrzeć na otaczający świat tak, aby zachwycić się nim na nowo. Sylwia Gliniewicz   SPIS TREŚCIWprowadzenie 5I. Iki w historycznym i filozoficznym ujęciu 12Kuki i pierwsza definicja Iki 17Charakterystyka pojęcia Iki 22Podział Iki 24Krytyka ??Iki no kozo?? 26II. Estetyka codzienności 30Dlaczego Iki nie ma w Muzeum? 33Piękno w prostocie 35Sugestywnośd, czyli o spojrzeniu i tajemnicy 41Iki jako nie-sztuka 46III. Przejawy Iki w codziennym życiu 49Ceremonia herbaciana 53"Droga kwiatów?" 56Kaligrafia 58Świat kwiatów i wierzb 60Tokonoma 64IV. Iki jako źródło inspiracji 66Zakooczenie 72Bibliografia 74    

Inicjacje filozoficzne są zbiorem konstatacji dotyczących źródła, struktury i przedmiotu filozofii. Autor kieruje się przekonaniem, iż doniosłość uprawiania filozofii polega na autentyzmie i intymności indywidualnej myśli, na dawaniu wyrazu owym trudnym do uchwycenia, głęboko wewnętrznym poruszeniom - momentom intensywności, koncentracji i wtajemniczenia - nierzadko zaskakującym nawet tych, którzy ich doświadczają. Tak rozumiana filozofia może być "służebnicą życia" (ancilla vitae) - rodzi się z egzystencji, na powrót ku niej prowadzi i przemienia ją. Nicią przewodnią prezentowanych w Inicjacjach rozważań jest stopniowe odkrywanie dynamiki refleksji filozoficznej, której nerwem okazuje się być wola transcendensu. Filozofia jest swoistą emanacją początku, stanu jedności-niezróżnicowania. Sama przybiera postać podmiotowo-przedmiotowego dualizmu, rządzonego zasadą racji. Równocześnie jednak nie może utracić więzi ze wspomnianym przedracjonalnym początkiem, gdyż tylko on dostatecznie ją uzasadnia. Filozofia przebywa więc naraz niejako w dwóch przestrzeniach. Życie, mądrość, osoba, świat, transcendens - na gruncie racjonalnym różne od siebie, a nawet (jak w przypadku transcendensu) niepojmowalne - w sferze przed-, czy też ponadracjonalnej, pozostają jednością. Czy ta wędrówka - od jedności, przez dualizm, ku tejże samej jedności - jest w ogóle potrzebna? Czy przykładanie racjonalnej miary, właściwej rzeczywistości podmiotowo-przedmiotowej, do czegoś spoza niej, ma sens? Czy słuszność jest po stronie Mikołaja z Kuzy, gdy twierdzi, że "jest rzeczą pożyteczną często mówić to, czego nie da się nigdy dostatecznie powiedzieć", czy też po stronie Ludwiga Wittgensteina, kończącego swój Traktat słowami: "o czym nie można mówić, o tym trzeba milczeć"?  Odpowiedź przychodzi poniekąd sama: jeśli chcesz mówić - mów, jeśli nie chcesz - zamilknij.

Erich Fromm jest myślicielem, który niewątpliwie potrafi czytelnika zauroczyć i tak właśnie w swoim czasie stało się ze mną. Z pism Fromma bije niezwykły, wręcz prorocki żar. Potrafi porwać czytelnika i tchnąć w niego choć część tej wiary w człowieka, którą sam wyznaje. Fromm urodzony w 1900 r. należy do tego szczególnego pokolenia, które musiało się w swoim życiu zmierzyć z obiema wojnami światowymi. Dodatkowo jako Niemiec żydowskiego pochodzenia emigruje ze swojej ojczyzny w przededniu dojścia Hitlera do władzy. Wydaje się, że te niezwykle trudne koleje losu zamiast go załamać, jakby paradoksalnie (jak to często widzimy u jednostek szlachetnych ) zaowocowały jakimś tytanicznym natężeniem woli, wybuchem wielkiego talent i powstaniem ważnych myśli i książek. Fromm - trochę zapomniany, nie eksploatowany w kulturze masowej (jak choćby Einstein lub Nietzsche), a jednak prawie każdemu gdzieś tam się obiło się o uszy wyrażenie "ucieczka od wolności", a zwrot "mieć czy być" został wręcz strywializowany w częstym używaniu przez różnych mówców, którzy nawet nie wiedzą o książce Fromma pod takim samym tytułem. Moje zainteresowanie Frommem rozpoczęło się od strony zagadnień ekologicznych i trwałego rozwoju. Powszechnie jest znany fakt, że nasza cywilizacja dewastuje ziemską biosferę. Degradacja ta jest tak intensywna, że jej skutki już odczuwamy do pewnego stopnia, a pewnie z biegiem lat będziemy je odczuwać coraz wyraźniej. Oczywiście podejmuje się szereg działań, by chronić przyrodę, oszczędzać surowce i produkować mniej śmieci. A jednak wydaje się, że działania te nie sięgają sedna problemu. Tym sednem jest swoista mentalność człowieka początku XXI w., człowieka, który ciągle musi mieć więcej i więcej. Człowiek ten, jeśli jest bogaty, to otacza się nieprawdopodobnym luksusem i żyje w obawie o jego utratę. Jeśli zaś jest biedny i luksus może jedynie polizać przez szybkę kineskopu swojego TV, to odczuwa zazdrość i zrobiłby wszystko, by bogactwo posiąść. Potrzebny jest głębszy wgląd w człowieka i społeczeństwo, by zrozumieć przyczyny tej chorobliwej zachłanności, tej żarłoczności, która nigdy nie znajduje nasycenia, by móc zacząć się leczyć. Takiej właśnie diagnozy i pomysłu terapii poszukiwałem u Fromma i sądzę, że w dużej mierze znalazłem. Niniejsza książka powstała jako praca zaliczeniowa na seminarium z filozofii podczas moich studiów doktoranckich na Politechnice Warszawskiej. Znajomi ocenili, że dobrze się ją czyta. Znajomy filozof ocenił, że trzyma poziom przyzwoicie napisanej pracy licencjackiej.   Spis treści:1. Wstęp    52. Życiorys Ericha Fromma    93. Źródła inspiracji Fromma    123.1 Marks    133.2 Freud    163.3 Wizje utopii    174. Kilka uwag o języku pism Fromma    214.1 Mieszanie języków    214.2 Perswazja    224.3 Zestawianie przeciwstawności    225. Streszczenie poglądów Fromma na wybrane tematy    245.1 Sytuacja egzystencjalna człowieka    245.2 Warunki powstania nowoczesnego kapitalizmu    275.2.1 Sytuacja w średniowieczu    275.2.2 Początki znacznej akumulacji kapitału w okresie renesansu    285.2.3 Wpływ doktryn protestanckich    295.3 Charakterystyka współczesnego systemu wolnorynkowego    325.3.1 Kwantyfikacja i abstrahowanie    325.3.2 Alienacja    375.3.3 Charakter merkantylny    415.3.4 Posiadanie i konsumowanie    446. Ocena myśli Fromma    466.1 Nienaukowy charakter    476.2 Jednostronność w krytyce kapitalizmu    496.3 Aktualność współcześnie?    516.3.1 Zmiana sytuacji gospodarczej i politycznej na świecie    516.3.2 Charakter merkantylny    566.3.3 Alienacja    576.3.4 Szanse na humanistyczną utopię    61    

Przedmiotem interdyscyplinarnej dysertacji Małgorzaty Zuber jest zbadanie skali i charakteru wpływu koncepcji eurazjatyzmu na pisarstwo historyczne Lwa Gumilowa, żyjącego w latach 1912-1992 znanego także polskiemu czytelnikowi rosyjskiego historyka, geografa i orientalisty. Uważany jest on za jednego z teoretyków współczesnego rosyjskiego nacjonalizmu (obok Sołżenicyna i Szafarewicza). Eurazjatyzm jest koncepcją kulturologiczną, historiozoficzną i doktryną polityczną opracowaną teoretycznie w latach 20. XX wieku w gronie młodej emigracji rosyjskiej (ks. N.S. Trubieckoj, P. P. Sawicki i. in.) jako alternatywa wobec komunizmu sowieckiego (bolszewizmu). Centralną tezą koncepcji jest twierdzenie o eurazjatyckim charakterze Rosji (nieeuropejskim i nieazjatyckim), akcentujące wspólnotę historyczno-kulturową Rosji i Azji Centralnej. W części pierwszej dysertacji podjęto poszukiwanie zróżnicowanych źródeł eurazjatyckiej koncepcji, wpływających na specyficzne umiejscowienie jej na mapie szeroko pojętej idei rosyjskiej. Dokonano również omówienia eurazjatyzmu w aspekcie kulturologicznym, historiozoficznym i politologicznym. Bazę źródłową stanowiły oryginalne teksty teoretyczne fundatorów koncepcji; monografiom i artykułom wyznaczono rolę drugorzędną. Druga część pracy poświęcona została prezentacji metodologii badań Lwa Gumilowa i kontaktom historyka z innymi przedstawicielami doktryny eurazjatyckiej oraz tym poświadczonym faktom jego biografii, które jednoznacznie wskazują na zainteresowanie bohatera pracy koncepcją eurazjatycką. Następnie na przykładzie wybranych zagadnień badawczych podejmowanych przez Gumilowa podjęto próbę imiennego wskazania metodologicznych, tematycznych, i ideologicznych wpływów eurazjatyzmu. Postawienie problemu badawczego i próba udzielenia odpowiedzi na zawarte w nim pytanie miały za zadanie ukazać "życie" i kolejne wcielenia danej idei oraz stanowić punkt wyjściowy refleksji nad skalą zależności pracy historyka od wyznawanego przezeń światopoglądu oferującego konkretną propozycję historiozoficzną oraz metodą jego pracy rozpiętą między mechanicznym kolekcjonowaniem faktów a pisaniem syntez metahistorycznych. Spis treści: Podziękowania WSTĘP 1. Przedmiot i metoda pracy2. Historia, historiografia, historiozofia i ich wzajemne relacjeCZĘŚĆ PIERWSZA Rozdział pierwszy: Rosja i reszta świataDziewiętnastowieczne źródła eurazjatyzmu Rozdział drugi:Fundamentalne idee eurazjatyzmu (I) Eurazjatycka kulturologiaRozdział trzeci: Fundamentalne idee eurazjatyzmu (II) 1. Historiozofia eurazjatów 2. Historiozofia a geografia Rozdział czwarty: Eurazjatyzm w dyskursie politologicznym CZĘŚĆ DRUGA Rozdział pierwszy: Teoria etnogenezy i metodologia badań Lwa GumilowaZwiązki Gumilowa z eurazjatyzmem 1. Teoria etnogenezy i pojęcie etnosu 2. Metodologia badań Lwa Gumilowa 3. Eurazjata Gumilow Rozdział drugi: Żydzi na kartach prac Lwa Gumilowa Rozdział trzeci:Rosja - Ukraina - Polska ZAKOŃCZENIE  Bibliografia    

Niebezpieczna dla wiary - Zabójcza dla religijnych dogmatów - Prowokująca do myślenia - Bezkompromisowa - Wstrząsająca - Książka Skazany na Boga? - A w niej: - Rzeczywiste źródła władzy Kościoła - Selekcja kapłanów czyli wielka tajemnica wiary - Konklawe wewnętrzna walka w siedzibie piotrowej - Istota nieomylności omylnych papieży - Duch Święty i jego pomyłki - Święci w niebie czyli lobbing na najwyższym poziomie - Powstanie świata i człowieka - Tajne watykańskie dokumenty obciążające papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI -- Zbawienie i inne cuda - Moralność Boga i człowieka - Otwórzcie oczy, abyście mogli zobaczyć ! Tytuł książki - Skazany na Boga? stanowi parafrazę słów francuskiego filozofa Jeana Paula Sartrea "człowiek jest skazany na wolność". Rozdział I Tajemnica powołania Tekst rozdziału I koncentruje się na analizie zjawiska powołania do kapłaństwa. Przedstawione zostają kulisy rekrutacji przyszłych duchownych, w szczególności ukazany jest proces selekcji dokonywany w trakcie naboru (polegający m.in. na odrzuceniu kobiet, osób niepełnosprawnych itd.). Opis ten zderzony zostaje z oficjalną nauką Kościoła katolickiego, podkreślającą, iż powołanie jest wielką tajemnicą wiary, w którą człowiek nie może ingerować. Rozdział I obejmuje również analizę rzeczywistych źródeł władzy dostojników religijnych. Rozdział II Duch Święty i nieomylni papieże Ukazana zostaje potencjalna ścieżka kariery zawodowej, jaka czeka osobę, której udało się pozytywnie przejść etap naboru opisany w poprzednim rozdziale. Analizie logicznej poddana zostaje tu również rola Ducha Świętego w tym procesie. Rzeczywiste kulisy awansów w hierarchii duchownej zostają omówione w szczególności na przykładzie kariery papieża Jana Pawła II. Rozdział III Lobbing w niebie W rozdziale III weryfikacji poddana zostaje instytucja kultu świętych. Tekst udowadnia, iż modlitwy o wstawiennictwo do świętych stanowią w rzeczywistości prośbę o zastosowanie lobbingu u Boga, co kłóci się wewnętrznie z oficjalną doktryną religijną. Podważona zostaje racjonalność samej idei świętości, w szczególności w zakresie cudów wymaganych dla zakończenia procesu beatyfikacji czy kanonizacji. Zakończenie rozdziału stanowi krytyczna ocena dokonań papieża Jana Pawła II pod kątem heroiczności jego cnót wymaganej w procesie beatyfikacyjnym (analizie poddano działania JPII w zakresie porozumienia z przedstawicielami innych wyznań oraz w zakresie afer pedofilskich, jakie miały miejsce w Kościele katolickim w szczególności omówiono tajne instrukcje obowiązujące za jego pontyfikatu i ich skutki) Rozdział IV Skazany na Boga? W poprzednich trzech rozdziałach książki podważona została boskość struktur kościelnych, co jednak nie stanowi dowodu na nieistnienie samego Boga. W rozdziale IV ostrze analizy zostaje skierowane zatem właśnie ku Najwyższemu, ukazując rzeczywiste źródła praw moralnych ludzkości oraz poddając zwątpieniu sensowność instytucji zbawienia. Rozdział V Stworzenie świata i człowieka Tekst podważa sensowność wiary w Boga jako twórcę świata i człowieka. Jednocześnie podjęta zostaje próba odpowiedzi na pytanie o powstanie wszechświata, wykorzystane zostają przy tym odkrycia fizyki kwantowej czy kosmologii z ostatnich lat, przedstawione w dostępny dla Czytelnika sposób. Rozdział VI Rzeczywistość Rozdział VI obejmuje zagadnienie postrzegania przez człowieka otaczającego świata rzeczywistości. Celem rozdziału jest ukazanie stopnia skomplikowania owej rzeczywistości, której dopiero poznanie i zrozumienie pozwala w pełni ocenić koncepcję Boga jako koncepcję sprzeczną wewnętrznie, nielogiczną i po prostu bardzo ubogą merytorycznie.

Książka o wzajemnym przenikaniu się kultury popularnej i sakralnej, które tworzą wzajemnie wspierający się i uzupełniający związek. Miejsce doznań mistycznych w kulturze popularnej.

Ekstaza w wersji pop, wychodzi od zreferowania założeń i treści przekazywanych przez tradycyjną mistykę, by następnie pokazać jej mutacje w kulturze popularnej aż do pełnego rozkwitu poszukiwań mistycznych w ramach tworu zwanego Erą Wodnika.

UWAGI DO WYDANIA DRUGIEGO

Ekstaza w wersji pop powstała na bazie pracy doktorskiej obronionej przeze mnie w maju 2006 roku na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Dwa lata później ukazała się drukiem nakładem Wydawnictw Akademickich i Profesjonalnych. W 2010 roku wydawnictwo to zostało przejęte przez Oficynę Wydawniczą Łośgraf. Wtedy też pojawiła się koncepcja wydania książki w wersji elektronicznej w prowadzo-nym przeze mnie wydawnictwie e-bookowo. Obecna wersja została wzbogacona o dwie recenzje znajdujące się na końcu publikacji. Zachowano ponadto oryginalną treść, dokonując jedynie nieznacznych poprawek, gdyż, jak okazało się po tych kilku latach, wiele kwestii pozostało nadal aktualnych, a te, które już się zdezaktualizowały zostały bądź zmodyfi-kowane, bądź pozostawione jako świadectwo stanu nauki i myślenia swojego czasu. Pozostaje mi jedynie zaprosić do lektury.

Autorka

Pierwsze wydanie książki: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne - do nabycia na stronie internetowej http://www.losgraf.pl/s/karta/id/254.

Recenzje

Wśród publikacji podnoszących wybrane aspekty popkultury książka Katarzyny Krzan wybija się na plan pierwszy - zarówno ze względu na podejmowaną przez autorkę tematykę (kontrowersyjne i wywołujące często sprzeciw konserwatywnej części społeczeństwa połączenie popkultury i religii), jak i na sposób przekazu. "Ekstaza w wersji pop" to praca ważna i ciekawa, w atrakcyjnym dla odbiorców stylu przedstawiająca motyw przenikania sfery sacrum do zjawisk z obszaru kultury masowej, czy też, jak proponuje autorka, postmodernistycznej. Katarzyna Krzan odczytuje współczesne tendencje mistyczne (czy może quasi-mistyczne) w sztuce przez pryzmat doświadczeń religijnych minionych wieków - i z tego zestawienia wyprowadza nader trafną ocenę popkulturowej rzeczywistości. Tadeusz Miczka chce nazwać ten tom ?kompetentnym przewodnikiem po mistycznych przestrzeniach kultury popularnej", ja pokuszę się jeszcze o wzbogacenie tego - celnego przecież - określenia o czynnik estetyczny: Krzan prezentuje nam klarowny wywód, którego, mimo ogromnego badawczego wysiłku, nie ?zaśmieca" nieczytelnymi dla przeciętnego odbiorcy sformułowaniami. Potrafi fachową terminologię odpowiednio przekształcić, przystosować do kompetencji zwykłego czytelnika - tak więc obok specjalistów: kulturoznawców czy szerzej, humanistów, trafić może i do zwykłych zjadaczy chleba, zainteresowanych tematyką. Uzyskuje znakomity pod względem literackim (a nie tylko naukowym) esej, tym bardziej interesujący, że z całego zestawu dokonań ikon popkultury wybiera intrygujące ciekawostki, odrzucając zbędne dla tekstu szczegóły. Przewodnikiem jest nie tylko ta książka, przewodnikiem po zjawiskach kultury popularnej jest sama Katarzyna Krzan.

Idealnie poradziła sobie autorka z doborem materiału i opanowaniem popkulturowej rzeczywistości: nie ma tu przykładów zbędnych i niewnoszących nic do tekstu, wyraziste ilustracje kolejnych tez zapadają natomiast w pamięć i podsycają ciekawość czytelników. Bez problemu porusza się Krzan w przestrzeni medialnej, swobodnie charakteryzując kolejne "tajemnicze" procesy zachodzące w przekaźnikach. Podporządkowuje zagadnieniu popmistyki nie tylko dokonania XX wieku - bez wahania klasyfikuje też zdarzenia z rzeczywistości najmłodszej.

Zajmuje się autorka mistyką jako reakcją na ekspansję kultury masowej, postrzega przy tym aktualne kwestie socjologiczne jako wynik dyfuzji sakralności i popkultury (przedstawia choćby centra handlowe jako świątynie, poszerzając tym samym socjologiczne klasyfikacje). Pokazuje, jak na religii odbija się nowoczesny sposób odbioru świata, jak globalizacja czy homogenizacja kultury warunkują istnienie przeżyć duchowych. Naświetla związki między kulturą popularną i sakralną czy różnice między tymi elementami egzystencji. Stara się uchwycić istotę mistycyzmu, zatrzymuje się nad zjawiskiem Nowej Ery, przedstawia i tłumaczy modne dziś postawy okołoreligijne - wyjaśnia między innymi popularność filozofii Wschodu czy Kabały. Nie ogranicza się do chrześcijaństwa, z równą uwagą traktuje rozmaite wyznania i sekty.

W splocie religii i popkultury kryje się sukces tej książki. Katarzyna Krzan doskonale wychwytuje punkty wspólne ekstazy i masowości, po czym krok po kroku objaśnia ich znaczenie dla sakralności oraz dla kultury popularnej, prezentuje wzajemne wpływy i wynikające z nich strategie promocyjne: dość wspomnieć o źródłach inspiracji Madonny, Beatlesów czy Rolling Stonesów. Przypomina idee kultu, motyw religii bez Boga. Zaskakujące może być potraktowanie komputera jako nowego psychodeliku. Krzan odczytuje religię w kontekście zabiegów marketingowych: to umiejętna reklama zapewni dzisiaj kościołom wyznawców. Katarzyna Krzan pokazuje, jak przejmuje się atrakcyjne dla danej religii elementy i jak - przez powierzchowne, konsumpcyjne postawy kształtuje się jej zafałszowany obraz. Tematem wartym uwagi jest motyw komercji w służbie sakralności - autorka dostrzega w erze pośpiechu konieczność redukowania treści religijnych: tylko sakralność uproszczona, czasem przez to sprowadzona do absurdu, może przynosić zyski.W "Ekstazie w wersji pop" przedmiotem zainteresowania stały się kontrowersyjne elementy kultury popularnej, często bluźniercze odwołania do różnych religii czy świętokradztwo jako strategia promocyjna. Pokazuje Krzan, jak reinterpretacja symboli prowadzić może do skandalu - i szuka części wspólnej dla tradycyjnych obrzędów religijnych oraz współczesnych manifestacji popkulturowych. To wszystko sprawia, że ?Ekstaza w wersji pop" staje się lekturą niebywale atrakcyjną.

Izabela Mikrut



Ważna książka z dziedziny kultury
W serii naukowej "Popkultura i media", redagowanej przez profesora Wiesława Godzica, ukazała się książka Katarzyny Krzan "Ekstaza w wersji pop. Poszukiwania mistyczne w kulturze popularnej".*
Jest to rozprawa doktorska, napisana pod kierunkiem wybitnego kulturoznawcy i filmoznawcy z Uniwersytetu Śląskiego, profesora Tadeusza Miczki.

W przedmowie do książki Tadeusz Miczka pisze:"Autorka znakomicie łączy zalety naukowego warsztatu kulturoznawcy z wartościami właściwie pojmowanej popularyzacji, co nie oznacza spłycenia tematu, ale przeciwnie - atrakcyjność ujęcia i barwny język opisu złożonych i dynamicznych zjawisk kulturowych. Wypracowuje własną, interdyscyplinarną metodę badawczą (...)" (s. 8).

W recenzji tej książki szczególnie mocno pragnę podkreślić jasność ujęcia trudnych problemów współczesnej kultury oraz uporządkowanie bogatego i różnorodnego materiału, będącego przedmiotem rozprawy. Wspomniane cechy pracy są dlatego ważne, iż obejmuje ona wiele dyscyplin: kulturoznawstwo stało się, (obejmując takie dziedziny jak wiedza, religia, sztuka, literatura, mass media. polityka, prawo, sport i wiele innych) prawdziwą antropologiczną dziedziną pracy naukowej, wymagająca od autora szerokiego przygotowania. We współczesnej kulturze, obejmującej zwłaszcza koniec XX wieku i początek naszego, dokonuje się mnóstwo procesów, zmieniającej oblicze nie tylko kultury elitarnej, ale i kultury masowej. Między tymi dwoma rodzajami kultury następują zjawiska wymiany, zacierania się dawnych ostrych podziałów. Zmiany w zakresie techniki komunikacji: pojawienie się masowej, dynamicznej komunikacji internetowej, dysków, kaset, telekomunikacji elektronicznej - mają charakter zmian "rewolucyjnych" i uniwersalnych. Człowiek współczesny znajduje się pod szczególnym naciskiem i wpływami rewolucji technologicznej, stanowiącej ważny komponent globalizacji kultury, ale też i wysiłków zmierzających do jej regionalizacji i indywidualizacji. W obrębie tych dynamicznie ścierających się procesów ważną rolę odgrywają poszukiwania mistyczne, które - jak pisze autorka - są reakcją na zjawisko komercjalizacji współczesnego świata, w którym towarem staje się wszystko, co wiąże się z pojęciem kultury. "Mistyka staje się modna, popularna, trendy" - pisze autorka.

Zmienia się nie tylko mistyka, ale także i współczesny stosunek do religii. Jest to zjawisko, które obejmuje kultury nie tylko tak laickie - jak francuska, ale także tradycyjnie religijne - jak polska czy hiszpańska.
Warto tu podkreślić, iż poruszając się swobodnie pośród różnych szkół mistyczno - religijnych, istniejących dzisiaj, autorka zachowuje tu umiar i delikatność nie atakując wielu wartości tradycyjnie religijnych, poddanych trudnym próbom. Opisuje różne przejawy eskalacji przeżyć i doznań mistycznych w sposób obiektywny i interesujący. Mam tu na myśli na przykład rozdział o mistyce ciała, czy rozdział o proteście przeciwko Zachodowi i nadziejach związanych z kulturami Wschodu.

Jest bardzo wiele - jak już wspomniałam - obszarów i problemów kultury, praca dotyczy jednego z najważniejszych zagadnień kultury współczesnej. Trudno bowiem przecenić to, co skąłda się na życie duchowe, mimo iż podlega ono dzisiaj wszechwładnej dominacji rynku i pieniądza. Dlatego jest to książka dla ludzi myślących i wierzących, odczuwających manipulacje środków masowego przekazu i ich próby przywłaszczenia sobie tego, co dawniej stanowiło domenę cichej lektury i medytacji. Książka Katarzyny Krzan wprowadza tych czytelników w złożone mechanizmy współczesności, ułatwiając im rozumienie świata, świata "religii bez Boga" i ideologii konsupcji. Tym czytelnikom tę książke polecam.

Codziennie rano nie chce Ci się wstawać z łóżka, bo nie masz po co? Twoje życie jest nudne jak flaki z olejem? Nie lubisz swojej pracy? Twój partner życiowy to porażka?

Jeśli odpowiedziałeś "tak", to czas na zmiany! Życie nie składa się tylko z sumy oddechów, lecz z chwil, które zapierają dech w piersiach. Ta książka zmieni Twój świat!

Czy jeśli mógłbyś - jak w filmie - wybrać życie dowolnego człowieka ze wszystkich kiedykolwiek żyjących na Ziemi... wybrałbyś własne? Czy mając taki wybór, chciałbyś je przeżyć ponownie? Czy jesteś zadowolony ze swojego życia?

Ta książka to największe na świecie kompendium wiedzy na temat rozwoju osobistego, motywacji, szczęścia w życiu oraz sukcesu!

Uczę ludzi, jak żyć. Zmieniłem już bieg historii tysięcy istnień ludzkich. Masz tylko jedną szansę, jedno życie - Tu i Teraz! W tej chwili weź do ręki tę książkę, pokochaj ją, bo już wkrótce czeka Cię...